Αυτάρκεια. Υπερηφάνεια. Επίγνωση. Βαρύγδουπες λέξεις, απαιτητικές έννοιες. Κωμικές για τους καθωσπρέπει, ιδανικές για τους ονειροπόλους, δεδομένες για τους Δυνατούς. Όπως κι αν τις αντιληφθεί κανείς, αποτελούν προϋποθέσεις αποτελεσματικής δράσης Μονοτήτων. Το κόστος είναι πολλές φορές δυσβάσταχτο, οι αμφιβολίες διαρρηγνύουν την εσωτερική συνοχή με την παραμικρή ευκαιρία καταναλώνοντας πολύτιμη ενέργεια. Και αποβαίνουν καταστρεπτικές σε ένα Παιχνίδι που κρίνεται πάντοτε από φαινομενικά ασήμαντες λεπτομέρειες... Το Παιχνίδι Διαμόρφωσης Πραγματικοτήτων. Η σκέψη του Big Bang της παγωμένης μας Φυλακής αρκεί για να διαλύσει με ένα χαμόγελο κάθε ισχυρή αμφιβολία. Σα ντόπα αυτοπεποίθησης. Το Μεγάλο Κρεσέντο.
Η επιθυμητή αυτάρκεια και η προσωπική αίσθηση ηθικής αποτελούν τροχοπέδη για μία Μονότητα στη συλλογή Παρατηρητών, στην αύξηση της «ποσότητας» παρατήρησής της, με αποτέλεσμα την αδυναμία αύξησης της ισχύος παρατήρησης της επιθυμητής πραγματικότητας. Πλεονέκτημα λοιπόν για τους «ανήθικους», οι οποίοι δεν διστάζουν να θυσιάσουν αυτάρκεια και υπερηφάνεια. Την επίγνωση την έχουν από καιρό θυσιάσει... Προσωρινή λύτρωση, με σκεπασμένους καθρέφτες...
Αρκεί μία μικρή μετατόπιση στην οπτική θέασης του ζητήματος ώστε να αντιμετωπιστεί το ψευδοπρόβλημα. Η ανάγκη για καινοτομική σκέψη απαιτεί αναθεώρηση των δεδομένων. Το δεδομένο που οδήγησε στο αδιέξοδο ήταν αυθαίρετο (εκτός σχεδίου!) καθώς υποστήριξε έμμεσα (φοβού τα έμμεσα!) ότι ο μοναδικός τρόπος να αυξήσεις την ισχύ παρατήρησης είναι μόνο μέσω της αύξησης της «ποσότητας» παρατήρησης. Είναι απίστευτο το ότι μπορεί να οδηγηθεί να αγνοήσει κάνεις την ικανότητα για καταλυτική επίδραση ενός και μόνο Παρατηρητή στην Πραγματικότητα με την αύξηση της «ποιότητας», του βάθους παρατήρησής του. Άλλωστε το φιλοσοφικό ερώτημα (κουβέντα να γίνεται δηλαδή...) του αν οι υπόλοιποι παρατηρητές είναι προϊόντα της δικής μας παρατήρησης, παραμένει...
Παρακάμπτοντας την αμπελοφιλοσοφία, μπήκαμε στη διαδικασία να φιλτράρουμε την απίστευτη σωρεία πληροφορίας, διαθέσιμη στον καθένα, σχετικά με την ικανότητα του καθενός μας ξεχωριστά να μεταβάλει μη επιθυμητές καταστάσεις, ακόμη κι όταν οι τελευταίες δεν εξαρτώνται, αιτιοκρατικά τουλάχιστον, απ’ τον ίδιο. Το αποτέλεσμα ήταν τουλάχιστον εντυπωσιακό στη θεωρία και κυριολεκτικά απίστευτο στην πράξη. Η θεώρηση ως «κυριολεκτικά απίστευτο» αποτελεί, τελικά, και το μπλοκάρισμα του Παρατηρητή, το φαινομενικά ανυπέρβλητο εμπόδιο της διαμόρφωσης πραγματικότητας. Επί του πρακτέου, με μοναδικά μας εργαλεία την κοινή λογική (όσοι μας θεωρείτε τρελούς, παρακαλώ, συγκρατήστε τα χαχανητά...) και αρκετή διαίσθηση (όχι, επιμένω, το λευκό παλτό που μου δίνετε ανήκει σε κάποιον με πολύ μακριά χέρια, δεν το βλέπετε;...), καταλήξαμε σε δύο κύρια patterns που συγκλίνουν (συγχωρέστε μας τις θεωρητικές υπεραπλουστεύσεις, μας ενδιαφέρει η πράξη):
1) Ο Παρατηρητής συνδέεται με τον κόσμο που μας περιβάλλει μέσω του υποσυνειδήτου. Δίνοντας την επιθυμητή εντολή στο υποσυνείδητο, το συλλογικό ασυνείδητο παίρνει το μήνυμα και δημιουργεί. Μεταβάλει την πραγματικότητα, η οποία και αποτελεί ουσιαστικά μία προβολή του στο επίπεδο του παρατηρητή. Δεν στεκόμαστε σε θεωρητικές λεπτομέρειες, αφού η ουσία κρύβεται στο ΠΩΣ δίνουμε την πολυπόθητη εντολή. Το υποσυνείδητο αποτελεί την παντοδύναμη και ταυτόχρονα πανηλίθια πλευρά του εαυτού μας. Ένα υπερφυσικό κτήνος που μπορεί να κάνει τα πάντα, αλλά δε χαμπαριάζει από λογάκια, εξηγήσεις και συναφή μπλα-μπλα. Νιώθει τα πάντα αλλά δεν καταλαβαίνει τίποτα... Αδιέξοδο; Όχι, αν μιλήσεις τη γλώσσα του: Εικόνες και σύμβολα. Θα μιλήσουμε μόνο για τις εικόνες. Όλοι γνωρίζουμε ότι η πιο ισχυρή, ή αν θέλετε απαραίτητη, αίσθηση του ανθρώπου είναι η όραση. Τελικά ο κάθε άνθρωπος σκέπτεται με εικόνες, φαντάζεται με εικόνες, ζει με εικόνες. Η ανάπτυξη όμως της λογικής ως καθημερινό και ίσως μοναδικό εργαλείο δράσης, έχει δημιουργήσει σύγχυση, με τη χρήση της άρνησης και του αντιπαραδείγματος. Διότι το υποσυνείδητο δεν καταλαβαίνει από ΟΧΙ, ΜΗ, ΔΕΝ. Παρά μόνο σου δίνει την εικόνα που προβάλεις. «Φοβάμαι μήπως πέσω»: Πέφτεις. «Δεν θέλω άλλη μιζέρια»: Κι άλλη μιζέρια. «Βαρέθηκα τη φτώχεια»: Κι άλλη φτώχεια. Κ.ο.κ. Κάπου εδώ αρχίζει να γίνεται πιο κατανοητή η Δύναμη της θετικής σκέψης. Ζητάς αυτό που σκέφτεσαι. Σκέψου με εικόνες. Οραματίσου μία επιθυμητή κατάσταση. Φαντάσου τη με όσο μεγαλύτερη σαφήνεια μπορείς. Με λεπτομέρειες, ρεαλιστικές ή μη. Ζήσε τη με τη φαντασία σου. Νιώσε τη με όλο σου το είναι. Νιώσε ευγνωμοσύνη και ικανοποίηση σα να την βιώνεις ΗΔΗ. Πίστεψέ το. Κάνε το ξανά και ξανά. Κάνε το κάτω από συνθήκες που ευνοούν την αίσθηση της μέγιστης ικανοποίησης και ολοκλήρωσης (Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;). Αλήθεια, τι έχετε να χάσετε; Ακόμη κι αν αποδειχθεί άνθρακες ο θησαυρός, θα σας απομείνει η ανάμνηση του απολαυστικού σκαψίματος!
2) Παρομοίωση: Είσαι ένα ραδιόφωνο. Οι σταθμοί που εκπέμπουν στις διάφορες συχνότητες είναι οι «παράλληλες» πραγματικότητες του Δικτύου. Υποθέτουμε ότι υπάρχουν άπειροι σταθμοί. Ο ένας και μοναδικός που «παίζει» στο ραδιόφωνο είναι η ζωή σου. Το κουμπί των συχνοτήτων είναι η σκέψη σου. ΣΥΝΤΟΝΙΣΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ. Αν το ραδιόφωνο παίζει φάλτσο σταθμό Η ΕΥΘΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ. Η δυσκολία έγκειται στο να αποδεχτείς την ευθύνη, να καταπολεμήσεις την αδράνεια και να αρχίσεις να σκέφτεσαι διαφορετικά. Να αρχίσεις να γυρίζεις αυτό το άτιμο, το σκουριασμένο κουμπί συχνοτήτων. Και γυρίζει πολύ δύσκολα μεν στην αρχή, πολύ ευκολότερα δε στην πορεία. Πως; Είπαμε: Εικόνες...
Οι παραπάνω θεωρήσεις διαφέρουν φιλοσοφικά (στα ****ρια μας θα μου πείτε!), αλλά δεν διαφέρουν ουσιαστικά. Δεν έχει σημασία αν δημιουργείς Κάτι απ’ το τίποτα ή αν το επιλέγεις μεταξύ απείρων που «προϋπάρχουν». Εσύ θες το Κάτι. ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ. ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΙΤΕ. Ανακαλύψτε τις τεχνικές που σας ταιριάζουν και παίξτε. Θυμηθείτε μόνο: παίζοντας μπορεί και να χτυπήσεις...
Διευκρίνηση: Οι παραπάνω τεχνικές δεν είναι δικής μας επινόησης. Απλώς τις έχουμε εκφράσει και βιώσει μέσα απ’ τη δική μας οπτική και πρακτική. Όποιος ενδιαφέρεται να κάνει τη δική του λεπτομερή έρευνα, μπορεί να ξεκινήσει από φράσεις και λέξεις όπως: η δύναμη του υποσυνειδήτου, ο νόμος της έλξης των ομοίων, θετική σκέψη, διαλογισμός, οραματισμός, μαγικό σεξ. Επίσης, μην υποτιμάτε τίτλους του στιλ: πως να γίνετε πλούσιος εύκολα και γρήγορα(!), η τέχνη του να είσαι ευτυχισμένος, πως να κατακτάτε το αντίθετο φύλο, κ.α. Εκ πρώτης όψεως μοιάζουν να απευθύνονται στο ανεγκέφαλο κοπάδι, και οι περισσότεροι αυτό κάνουν, αλλά: σε αρκετές περιπτώσεις αναφέρονται τεχνικές και αποχρώσεις τους που δεν πάει ο νους σου! Και μην ξεχνάς: Η τεχνική μπορεί να αναφέρεται εφαρμοσμένη σε τομέα που σου είναι αδιάφορος. Προσάρμοσέ τη στο δικό σου στόχο.
Τελικά ο καθένας μας έχει ότι ζητάει. Μάθε πως να ζητάς ότι επιθυμείς. Δοκίμασε.
Υ.Γ.1. Το blog δεν ανανεώνεται απλώς και μόνο για να ανανεωθεί. Δεν ελπίζουμε να δημιουργήσουμε κανένα κοπάδι με σημαία την ελευθερία. Δεν θέλουμε να γίνουμε τσοπάνηδες. Και δεν εμπορευόμαστε τις Ιδέες πίσω απ’ τη Μάσκα. Δεν έχουμε κάτι να χάσουμε ή να κερδίσουμε, εκτός ίσως απ’ το Μεγάλο Κρεσέντο... Αν αφαιρέσετε τα «δεν», η εικόνα που σχηματίζεται σκιαγραφεί για μας τους ανεπιθύμητους.
Το blog θα ανανεώνεται όταν πιστεύουμε ότι έχουμε κάτι να σας πούμε που αξίζει τον κόπο να ακούσετε, ή όταν θελήσουμε να ξεκινήσουμε ένα ντόμινο. Ένα Ντόμινο προς το Μεγάλο Κρεσέντο.
Υ.Γ.2. Καταξιωμένοι ακαδημαϊκοί κλινικής παθολογίας υποστηρίζουν τη θετική επίδραση των λασπόλουτρων στη μακροβιότητα του ανθρώπου. Ευχαριστούμε θερμά όλους εκείνους που φροντίζουν συστηματικά για την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσής μας. Να είστε καλά, μία ευχή από Εκείνους Που Δεν Έχουν Τίποτα Να Χάσουν.
Χεχεχεχιχιχι.............
Η επιθυμητή αυτάρκεια και η προσωπική αίσθηση ηθικής αποτελούν τροχοπέδη για μία Μονότητα στη συλλογή Παρατηρητών, στην αύξηση της «ποσότητας» παρατήρησής της, με αποτέλεσμα την αδυναμία αύξησης της ισχύος παρατήρησης της επιθυμητής πραγματικότητας. Πλεονέκτημα λοιπόν για τους «ανήθικους», οι οποίοι δεν διστάζουν να θυσιάσουν αυτάρκεια και υπερηφάνεια. Την επίγνωση την έχουν από καιρό θυσιάσει... Προσωρινή λύτρωση, με σκεπασμένους καθρέφτες...
Αρκεί μία μικρή μετατόπιση στην οπτική θέασης του ζητήματος ώστε να αντιμετωπιστεί το ψευδοπρόβλημα. Η ανάγκη για καινοτομική σκέψη απαιτεί αναθεώρηση των δεδομένων. Το δεδομένο που οδήγησε στο αδιέξοδο ήταν αυθαίρετο (εκτός σχεδίου!) καθώς υποστήριξε έμμεσα (φοβού τα έμμεσα!) ότι ο μοναδικός τρόπος να αυξήσεις την ισχύ παρατήρησης είναι μόνο μέσω της αύξησης της «ποσότητας» παρατήρησης. Είναι απίστευτο το ότι μπορεί να οδηγηθεί να αγνοήσει κάνεις την ικανότητα για καταλυτική επίδραση ενός και μόνο Παρατηρητή στην Πραγματικότητα με την αύξηση της «ποιότητας», του βάθους παρατήρησής του. Άλλωστε το φιλοσοφικό ερώτημα (κουβέντα να γίνεται δηλαδή...) του αν οι υπόλοιποι παρατηρητές είναι προϊόντα της δικής μας παρατήρησης, παραμένει...
Παρακάμπτοντας την αμπελοφιλοσοφία, μπήκαμε στη διαδικασία να φιλτράρουμε την απίστευτη σωρεία πληροφορίας, διαθέσιμη στον καθένα, σχετικά με την ικανότητα του καθενός μας ξεχωριστά να μεταβάλει μη επιθυμητές καταστάσεις, ακόμη κι όταν οι τελευταίες δεν εξαρτώνται, αιτιοκρατικά τουλάχιστον, απ’ τον ίδιο. Το αποτέλεσμα ήταν τουλάχιστον εντυπωσιακό στη θεωρία και κυριολεκτικά απίστευτο στην πράξη. Η θεώρηση ως «κυριολεκτικά απίστευτο» αποτελεί, τελικά, και το μπλοκάρισμα του Παρατηρητή, το φαινομενικά ανυπέρβλητο εμπόδιο της διαμόρφωσης πραγματικότητας. Επί του πρακτέου, με μοναδικά μας εργαλεία την κοινή λογική (όσοι μας θεωρείτε τρελούς, παρακαλώ, συγκρατήστε τα χαχανητά...) και αρκετή διαίσθηση (όχι, επιμένω, το λευκό παλτό που μου δίνετε ανήκει σε κάποιον με πολύ μακριά χέρια, δεν το βλέπετε;...), καταλήξαμε σε δύο κύρια patterns που συγκλίνουν (συγχωρέστε μας τις θεωρητικές υπεραπλουστεύσεις, μας ενδιαφέρει η πράξη):
1) Ο Παρατηρητής συνδέεται με τον κόσμο που μας περιβάλλει μέσω του υποσυνειδήτου. Δίνοντας την επιθυμητή εντολή στο υποσυνείδητο, το συλλογικό ασυνείδητο παίρνει το μήνυμα και δημιουργεί. Μεταβάλει την πραγματικότητα, η οποία και αποτελεί ουσιαστικά μία προβολή του στο επίπεδο του παρατηρητή. Δεν στεκόμαστε σε θεωρητικές λεπτομέρειες, αφού η ουσία κρύβεται στο ΠΩΣ δίνουμε την πολυπόθητη εντολή. Το υποσυνείδητο αποτελεί την παντοδύναμη και ταυτόχρονα πανηλίθια πλευρά του εαυτού μας. Ένα υπερφυσικό κτήνος που μπορεί να κάνει τα πάντα, αλλά δε χαμπαριάζει από λογάκια, εξηγήσεις και συναφή μπλα-μπλα. Νιώθει τα πάντα αλλά δεν καταλαβαίνει τίποτα... Αδιέξοδο; Όχι, αν μιλήσεις τη γλώσσα του: Εικόνες και σύμβολα. Θα μιλήσουμε μόνο για τις εικόνες. Όλοι γνωρίζουμε ότι η πιο ισχυρή, ή αν θέλετε απαραίτητη, αίσθηση του ανθρώπου είναι η όραση. Τελικά ο κάθε άνθρωπος σκέπτεται με εικόνες, φαντάζεται με εικόνες, ζει με εικόνες. Η ανάπτυξη όμως της λογικής ως καθημερινό και ίσως μοναδικό εργαλείο δράσης, έχει δημιουργήσει σύγχυση, με τη χρήση της άρνησης και του αντιπαραδείγματος. Διότι το υποσυνείδητο δεν καταλαβαίνει από ΟΧΙ, ΜΗ, ΔΕΝ. Παρά μόνο σου δίνει την εικόνα που προβάλεις. «Φοβάμαι μήπως πέσω»: Πέφτεις. «Δεν θέλω άλλη μιζέρια»: Κι άλλη μιζέρια. «Βαρέθηκα τη φτώχεια»: Κι άλλη φτώχεια. Κ.ο.κ. Κάπου εδώ αρχίζει να γίνεται πιο κατανοητή η Δύναμη της θετικής σκέψης. Ζητάς αυτό που σκέφτεσαι. Σκέψου με εικόνες. Οραματίσου μία επιθυμητή κατάσταση. Φαντάσου τη με όσο μεγαλύτερη σαφήνεια μπορείς. Με λεπτομέρειες, ρεαλιστικές ή μη. Ζήσε τη με τη φαντασία σου. Νιώσε τη με όλο σου το είναι. Νιώσε ευγνωμοσύνη και ικανοποίηση σα να την βιώνεις ΗΔΗ. Πίστεψέ το. Κάνε το ξανά και ξανά. Κάνε το κάτω από συνθήκες που ευνοούν την αίσθηση της μέγιστης ικανοποίησης και ολοκλήρωσης (Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;). Αλήθεια, τι έχετε να χάσετε; Ακόμη κι αν αποδειχθεί άνθρακες ο θησαυρός, θα σας απομείνει η ανάμνηση του απολαυστικού σκαψίματος!
2) Παρομοίωση: Είσαι ένα ραδιόφωνο. Οι σταθμοί που εκπέμπουν στις διάφορες συχνότητες είναι οι «παράλληλες» πραγματικότητες του Δικτύου. Υποθέτουμε ότι υπάρχουν άπειροι σταθμοί. Ο ένας και μοναδικός που «παίζει» στο ραδιόφωνο είναι η ζωή σου. Το κουμπί των συχνοτήτων είναι η σκέψη σου. ΣΥΝΤΟΝΙΣΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ. Αν το ραδιόφωνο παίζει φάλτσο σταθμό Η ΕΥΘΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ. Η δυσκολία έγκειται στο να αποδεχτείς την ευθύνη, να καταπολεμήσεις την αδράνεια και να αρχίσεις να σκέφτεσαι διαφορετικά. Να αρχίσεις να γυρίζεις αυτό το άτιμο, το σκουριασμένο κουμπί συχνοτήτων. Και γυρίζει πολύ δύσκολα μεν στην αρχή, πολύ ευκολότερα δε στην πορεία. Πως; Είπαμε: Εικόνες...
Οι παραπάνω θεωρήσεις διαφέρουν φιλοσοφικά (στα ****ρια μας θα μου πείτε!), αλλά δεν διαφέρουν ουσιαστικά. Δεν έχει σημασία αν δημιουργείς Κάτι απ’ το τίποτα ή αν το επιλέγεις μεταξύ απείρων που «προϋπάρχουν». Εσύ θες το Κάτι. ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ. ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΙΤΕ. Ανακαλύψτε τις τεχνικές που σας ταιριάζουν και παίξτε. Θυμηθείτε μόνο: παίζοντας μπορεί και να χτυπήσεις...
Διευκρίνηση: Οι παραπάνω τεχνικές δεν είναι δικής μας επινόησης. Απλώς τις έχουμε εκφράσει και βιώσει μέσα απ’ τη δική μας οπτική και πρακτική. Όποιος ενδιαφέρεται να κάνει τη δική του λεπτομερή έρευνα, μπορεί να ξεκινήσει από φράσεις και λέξεις όπως: η δύναμη του υποσυνειδήτου, ο νόμος της έλξης των ομοίων, θετική σκέψη, διαλογισμός, οραματισμός, μαγικό σεξ. Επίσης, μην υποτιμάτε τίτλους του στιλ: πως να γίνετε πλούσιος εύκολα και γρήγορα(!), η τέχνη του να είσαι ευτυχισμένος, πως να κατακτάτε το αντίθετο φύλο, κ.α. Εκ πρώτης όψεως μοιάζουν να απευθύνονται στο ανεγκέφαλο κοπάδι, και οι περισσότεροι αυτό κάνουν, αλλά: σε αρκετές περιπτώσεις αναφέρονται τεχνικές και αποχρώσεις τους που δεν πάει ο νους σου! Και μην ξεχνάς: Η τεχνική μπορεί να αναφέρεται εφαρμοσμένη σε τομέα που σου είναι αδιάφορος. Προσάρμοσέ τη στο δικό σου στόχο.
Τελικά ο καθένας μας έχει ότι ζητάει. Μάθε πως να ζητάς ότι επιθυμείς. Δοκίμασε.
Υ.Γ.1. Το blog δεν ανανεώνεται απλώς και μόνο για να ανανεωθεί. Δεν ελπίζουμε να δημιουργήσουμε κανένα κοπάδι με σημαία την ελευθερία. Δεν θέλουμε να γίνουμε τσοπάνηδες. Και δεν εμπορευόμαστε τις Ιδέες πίσω απ’ τη Μάσκα. Δεν έχουμε κάτι να χάσουμε ή να κερδίσουμε, εκτός ίσως απ’ το Μεγάλο Κρεσέντο... Αν αφαιρέσετε τα «δεν», η εικόνα που σχηματίζεται σκιαγραφεί για μας τους ανεπιθύμητους.
Το blog θα ανανεώνεται όταν πιστεύουμε ότι έχουμε κάτι να σας πούμε που αξίζει τον κόπο να ακούσετε, ή όταν θελήσουμε να ξεκινήσουμε ένα ντόμινο. Ένα Ντόμινο προς το Μεγάλο Κρεσέντο.
Υ.Γ.2. Καταξιωμένοι ακαδημαϊκοί κλινικής παθολογίας υποστηρίζουν τη θετική επίδραση των λασπόλουτρων στη μακροβιότητα του ανθρώπου. Ευχαριστούμε θερμά όλους εκείνους που φροντίζουν συστηματικά για την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσής μας. Να είστε καλά, μία ευχή από Εκείνους Που Δεν Έχουν Τίποτα Να Χάσουν.
Χεχεχεχιχιχι.............
