ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Απαραίτητη διευκρίνηση: Όλα τα παρακάτω αποτελούν γνήσιο αποκύημα Φαντασίας.
Υπενθύμιση: Η Φαντασία είναι ευρύτερη της όποιας Πραγματικότητας, την οποία και περιέχει.

· Ο Παρατηρητής διαμορφώνει την Πραγματικότητα.
· Η σχέση μεταξύ παρατηρητή και παρατηρούμενου είναι αμφίδρομη.
· Παρατηρητής: Διαμορφώνει παρατηρώντας και ταυτόχρονα ορίζεται ο ίδιος απ’ τον περιβάλλοντα χώρο που έχει παρατηρήσει-διαμορφώσει (αμφίδρομη σχέση).
· Ισχύς παρατήρησης: Η διαμόρφωση της πραγματικότητας είναι ένα παιχνίδι ισχύος. Η ισχυρότερη παρατήρηση επεμβαίνει δραστικότερα διαμορφώνοντας κατά το δοκούν. Συνιστώσες:
1. “Ποιότητα” παρατήρησης: «Βάθος» παρατήρησης, ισχύς παρατήρησης ενός παρατηρητή. Εξαρτάται (μεταξύ άλλων) απ’ το Χώρο Πραγματικότητας.
2. “Ποσότητα” παρατήρησης: Αριθμός συντονισμένων παρατηρητών. Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των παρατηρητών ενός αντικειμένου ή μίας κατάστασης, τόσο περισσότερο αυτό (ή αυτή) ισχυροποιείται, δηλαδή αυξάνεται ο βαθμός πραγματικότητάς του, κι επιβάλλεται και σε άλλους (νέους) παρατηρητές. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται μία αλυσιδωτή αντίδραση με τη μορφή δίνης που «παγώνει» την πραγματικότητα σε συγκεκριμένες φόρμες.

Τεχνική:

Ορίζεις αυθαίρετα σε ένα «ρευστό» χώρο πραγματικότητας κάτι το επιθυμητό (κατάσταση-γεγονός-αντικείμενο).
Μεταφέρεις την πληροφορία ως πολύ πιθανό ενδεχόμενο σε πολλούς ανυποψίαστους παρατηρητές, ενώ παράλληλα καλλιεργείς ήπια και την αμφιβολία για την εγκυρότητα της πληροφορίας στους ίδιους παρατηρητές (με τον τρόπο αυτό αντιμετωπίζεις αποτελεσματικά την έντονη άρνηση λόγω αδράνειας προς κάθε τι το καινούργιο).
Η πληροφορία αρχίζει να εξαπλώνεται σύμφωνα με τους νόμους του τοπικού (αρχικά) αλλά και του ευρύτερου (στη συνέχεια) Δικτύου, δημιουργώντας ένα ντόμινο πέρα από κάθε έλεγχο.
Αυτό που έχεις ορίσει αυθαίρετα αρχίζει να παρατηρείται από ολοένα και περισσότερους Παρατηρητές (εκθετική αύξηση βαθμού παρατήρησης), με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο Βαθμός Πραγματικότητάς του.
Όταν ο τελευταίος υπερβεί κάποιο όριο (αποκτήσει «κρίσιμη μάζα»), το παρατηρούμενο αποκτά υπόσταση με αποτέλεσμα την πλήρη διαμόρφωσή του.
Στόχος επετεύχθη!!
Προσοχή: Το μόλις δημιουργηθέν ελέγχεται από δύσκολα ως καθόλου, δρα αυτόνομα και μάλιστα τείνει να ενωθεί με το δημιουργό του!

(QUIZ: Τι συμβαίνει όταν ένας ισχυρός Παρατηρητής παρατηρεί τον εαυτό του;)

Σημείωση 1:
Τα παραπάνω αποτελούν απλούστευση του Παιχνιδιού Διαμόρφωσης Πραγματικοτήτων σε τέτοιο βαθμό, που κάλλιστα θα μπορούσαν να θεωρηθούν αναληθή. Άλλωστε πως ορίζουμε την αλήθεια και πως το ψέμα (σε ποιο Χώρο Πραγματικότητας, σε ποιο Βαθμό Πραγματικότητας, και για ποιόν Παρατηρητή;);

Σημείωση 2:
Οι πολιτικοί ενδιαφέρονται για τη συγκέντρωση πλήθους ψηφοφόρων ή Παρατηρητών;

Σημείωση 3:
Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον η επανεξέταση του ρόλου των Μέσων «Ενημέρωσης» με βάση τα παραπάνω (τρομακτικό, έτσι;!!).

Σημείωση 4:
Μία απλή εφαρμογή της ανωτέρω τεχνικής θα μπορούσε να αποτελεί η ίδια η αναφορά της (ο νοών νοήτω...).

Σημείωση 5:
Διακεκριμένος ψυχίατρος επιμένει ότι ο υπογράφων έχει σώας τας φρένας, αλλά ο τελευταίος διατηρεί τις αμφιβολίες του (και για τους δύο!)... Αυτή ίσως να είναι και η μόνη σοβαρή ένδειξη που ισχυροποιεί την άποψη του ψυχιάτρου...
Ίδωμεν.

"ΑΝΤΕΡΓΙΑ"

Ορίζεται ως η παραγωγή έργου προς την αντίθετη κατεύθυνση απ’ την υποτιθέμενα «ορθή» (αντί + έργο). Ο όρος δημιουργήθηκε στα πρότυπα του όρου απεργία (απέχω απ’ την παραγωγή έργου), με σημαντικές όμως πρακτικές, εννοιολογικές, αλλά και φιλοσοφικές διαφορές.
Η δράση των αντεργών είναι εξατομικευμένη (≠απεργία→κοπάδι). Η στρατηγική, καθώς και η ευθύνη των αποτελεσμάτων της εφαρμογής της, είναι αυστηρά προσωπική. Ο στόχος είναι η κατάρρευση του Συστήματος, αλλά το πραγματικό όφελος έγκειται στο αποτέλεσμα αυτής της δράσης πάνω στον ίδιο τον αντεργό. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την (όποια) αρχή.

Οι Αρχές της Αντεργίας:
1) Η μόνη απόλυτη αρχή της αντεργίας, είναι το ότι δεν έχει απόλυτες αρχές. Ο αντεργός πορεύεται κατά το δοκούν. Μόνος και αλάθητος κριτής το αποτέλεσμα.
2) Ο αντεργός «παίζει» πάντα με τους κανόνες του συστήματος στο οποίο λειτουργεί. Η διαφορά έγκειται στον τρόπο εφαρμογής τους (πως). Οι μικρές λεπτομέρειες είναι αυτές που καθορίζουν την έκβαση της εργασίας και μπορούν να επιφέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Τη δράση αυτή πρέπει να την προσαρμόσει ο καθένας στις συνθήκες και τις ιδιαιτερότητες της προσωπικής του εργασίας. Όταν ακολουθείς τις οδηγίες-εντολές κατά γράμμα, και φροντίζεις να έχεις αποδείξεις γι’ αυτό, ρυθμίζοντας παράλληλα τον τρόπο εφαρμογής τους ώστε «να τα θαλασσώσεις» (όλα είναι θέμα οπτικής!), τότε αποκτάς το δικαίωμα μετατόπισης της ευθύνης στον εντολέα. Το τελευταίο δεν το κάνεις ποτέ άμεσα, αλλά το αφήνεις να εννοείται με μία αόριστη σαφήνεια. Με τον τρόπο αυτό επιβάλεις έμμεσα στον εντολέα να προσθέσει επιπλέον κανόνες.
3) Κάθε στατικός κανόνας-τοίχος (πάγος) έχει εξ ορισμού λίγα ή πολλά δυναμικά παράθυρα (φλόγες), τα οποία αποτελούν ιδανικά εργαλεία του αντεργού. Όσο αυξάνονται οι κανόνες, τόσο αυξάνεται η δυσκαμψία του συστήματος (παγώνει), ενώ αυξάνεται παράλληλα η ευελιξία του αντεργού (περισσότερα δυναμικά παράθυρα-εργαλεία). Χαρακτηριστική στάση αντεργού μετά από επιτυχία: σήκωμα ώμων, άνοιγμα χεριών, έκπληκτο χαμόγελο με σαρδόνια υφή, του στυλ «εεε... δεν μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να πήγε στραβά...».
4) Απαραίτητο εργαλείο για τον αντεργό είναι μία εικόνα μερικής ανικανότητας και αφέλειας. Είναι ο μέσος τύπος που δεν σκέφτεται πολύ και το μόνο που θέλει είναι να σχολάσει και να πληρωθεί. Ένας εύστροφος, ικανός και φιλόδοξος εργαζόμενος δεν μπορεί να πείσει ότι συνδυάζονται συνεχώς αναποτελεσματικότητα και επιμέλεια χωρίς πρόθεση. Προσοχή: ένας εντελώς ανίκανος εργαζόμενος είναι άχρηστος και απορρίπτεται βιαίως απ’ το σύστημα. Η ισορροπία είναι δυναμική, συχνά ασταθής, και απαιτεί ικανότητα που οξύνεται μόνο με την εξάσκηση.
5) Ο καθένας μπορεί να γίνει αποτελεσματικός αντεργός, ακόμη κι αν δεν το γνωρίζει. Υφιστάμενοι γίνονται αυτόματα αντεργοί, αν είναι αντεργός ο προϊστάμενος (καθοδηγητής). Προσοχή χρειάζεται στην περίπτωση που κάποιος υφιστάμενος είναι αντεργός και δεν έχει αντιληφθεί ότι είναι και ο προϊστάμενός του. Στην περίπτωση αυτή η αντεργία μπορεί να είναι αποτελεσματική, μπορεί και όχι.
6) Η δράση των αντεργών είναι Ατομική, αλλά μπορεί να συνδυαστεί δυναμικά κι επανατροφοδοτούμενα με αντίστοιχες και διαφορετικές δράσεις συναντεργών με εκθετική αύξηση των αποτελεσμάτων (αγέλη).
7) Όλες οι αρχές της αντεργίας μπορούν να αγνοηθούν, εκτός από την πρώτη και την τελευταία.

Ένα σάπιο σύστημα που τρέφεται με συνειδήσεις και όνειρα, χρησιμοποιώντας ποικιλοτρόπως και πετώντας σαν άδεια κουφάρια τα κορμιά και τα μυαλά που απομένουν, προκαλεί ευθαρσώς τα κύτταρά του να μεταλλαχθούν σε καρκινικά. Μεταλλάξου. Θυμήσου ότι η Δημιουργία πάει χέρι-χέρι με την Καταστροφή, όπως οι δύο πόλοι ενός μαγνήτη. Και ο φόβος για την Καταστροφή καταδικάζει σε απραξία τους εν δυνάμει Δημιουργούς. Αυτά προς το παρόν.

Καλή Αρχή